Laatste dag
Door: Dilara en Geert
Blijf op de hoogte en volg Evelyn, Nancy, Geert en Dilara
09 December 2014 | Bolivia, El Torno
Ola amigos,
Aan alle leuke dingen komt een einde, ook aan onze ervaring hier in de Aldea waar we de laatste vier weken onze tijd hebben doorgebracht. Het was niet alleen een unieke ervaring op zich, we hebben ook enorm veel bijgeleerd. We hebben inzicht verworven in de gezonheidszorg hier in Bolivia. Dit was te danken aan de frequente bezoeken aan de gezondheidspost en ons bezoek aan de psychiatrische instelling.
Tijdens dit bezoek kwamen te weten dat het eigenlijke werking onze verwachtingen ver overtrof. We dachten dat de psychiatrie die we hier gingen bezoeken, vergelijkbaar was met één van bij ons uit de jaren 50. Dit was helemaal niet het geval. We kijken met een goed gevoel terug op dit bezoek. De werking is bijna vergelijkbaar met die van een psychatrie thuis. We zijn goed ontvangen en het hoofd van de psychatrie heeft ook een uitgebreide toelichting gegeven over de werking hiervan. Ze werken ook met crisis-opname en proberen ambulante zorg in de hand te werken. Er leeft ook geen taboe hierrond. Maar door de hoge kosten van een chronische behandeling worden er patienten toch vaak aan hun lot overgelaten door de familie
Vrijdag de 28ste zijn we gaan uit eten met de verantwoordelijken van de Aldea. Dit gebeurde zeer informeel en de sfeer was buitengewoon ontspannen. De andere vrijwilligers waren hier ook aanwezig. Nadien zijn we verder gegaan met de vrijwilligers naar een lokale bar om nog wat gezellig te kletsen. Deze avond heeft Geert vroeger moeten afzwaaien en tijdens zijn rit terug naar de Jodanga (hostel) raakte hij zijn paspoort kwijt. Waneer dit gebeurt in het buitenland moet je dadelijk doc stop bellen zodat er geen misbruik met jouw paspoort kan gemaakt worden. Vervolgens heeft hij een avontuurlijke tocht ondernomen om het Belgisch consulaat te vinden. De mensen die hij aansprak om informatie aan te vragen waren vriendelijk en geduldig. Uiteindelijk zijn het twee politiemannen geweest die hem gebracht hadden naar zijn bestemming. Door de vele verhalen die je hoort over de corruptie in het Boliviaanse korps zat hij toch met een ei achterin de patrouille wagen. Maar het waren twee bovenste beste kerels die alles uit de kast hebben gehaald om hem op zijn plaats te brengen.
Het weekend voor Sinterklaas brachten we door in Amboro National Park. Hier verbleven we in lodges aan de rand van de jungle. Er was weinig luxe aanwezig. Er was geen elektriciteit dus moesten we ons behelpen met kaarsen wanneer het donker was. In de wc hadden we een hoop huisdieren aangetroffen. Deze termieten hadden hun nest boven tegen het dak hangen. We (geert en ik) namen ook deel aan een nachtwandeling met de hoop om nog wat extra wildlife te spotten. We keerden terug naar de lodges met een teleurstellend gevoel. We hadden veel gehoord maar geen enkel dier gezien. Tijdens onze laatste sigaret voor het slapengaan brak de hel los. Ik sprong bijna op geerts schoot waardoor hij eens zo hoog sprong omdat er een kleine giftige slang over mijn voeten kroop. Onze gids kwam al snel aangelopen en jaagde de slang na enkele foto’s gemaakt te hebben een gat in. Opeens begon de lokale begeleider op ons te roepen dat er aan de keuken nog iets was. We snelden er zonder nadenken naartoe. Eens aangekomen zagen we een grote luiaard in het gras liggen. Deze was blijkbaar opzoek naar zout in de keuken. Dus ook hier maakten we een paar kiekjes van.
Last but not least: onze boefjes!
Het zijn stuk voor stuk schatten van jongens. Ze zijn wild en zachtaardig tegelijk. Ze houden van stoeien, knikkeren en chichi’s (liefjes). Ze zullen je uitdagen met ondeugende acties maar wanneer ze je perongeluk pijn doen verontschuldigen ze zich maar al te snel. Vooral met Geert konden ze zich uitleven. Ze kregen er niet genoeg van om acrobatische toeren uit te halen met hem Bij mij kwamen ze eerder voor een knuffel. Vrijdag hebben we ze getrakteert op cake en cola en tijdens hun gebed beden ze voor ons, wat ons echt geraakt heeft. Ze waren duideliijk een meerwaarde van deze stage en we zullen met pijn in ons hart afscheid nemen. We zullen ze nooit vergeten!!!
Buenos noches,
Hermano Antonio y Hermana Dilara
Aan alle leuke dingen komt een einde, ook aan onze ervaring hier in de Aldea waar we de laatste vier weken onze tijd hebben doorgebracht. Het was niet alleen een unieke ervaring op zich, we hebben ook enorm veel bijgeleerd. We hebben inzicht verworven in de gezonheidszorg hier in Bolivia. Dit was te danken aan de frequente bezoeken aan de gezondheidspost en ons bezoek aan de psychiatrische instelling.
Tijdens dit bezoek kwamen te weten dat het eigenlijke werking onze verwachtingen ver overtrof. We dachten dat de psychiatrie die we hier gingen bezoeken, vergelijkbaar was met één van bij ons uit de jaren 50. Dit was helemaal niet het geval. We kijken met een goed gevoel terug op dit bezoek. De werking is bijna vergelijkbaar met die van een psychatrie thuis. We zijn goed ontvangen en het hoofd van de psychatrie heeft ook een uitgebreide toelichting gegeven over de werking hiervan. Ze werken ook met crisis-opname en proberen ambulante zorg in de hand te werken. Er leeft ook geen taboe hierrond. Maar door de hoge kosten van een chronische behandeling worden er patienten toch vaak aan hun lot overgelaten door de familie
Vrijdag de 28ste zijn we gaan uit eten met de verantwoordelijken van de Aldea. Dit gebeurde zeer informeel en de sfeer was buitengewoon ontspannen. De andere vrijwilligers waren hier ook aanwezig. Nadien zijn we verder gegaan met de vrijwilligers naar een lokale bar om nog wat gezellig te kletsen. Deze avond heeft Geert vroeger moeten afzwaaien en tijdens zijn rit terug naar de Jodanga (hostel) raakte hij zijn paspoort kwijt. Waneer dit gebeurt in het buitenland moet je dadelijk doc stop bellen zodat er geen misbruik met jouw paspoort kan gemaakt worden. Vervolgens heeft hij een avontuurlijke tocht ondernomen om het Belgisch consulaat te vinden. De mensen die hij aansprak om informatie aan te vragen waren vriendelijk en geduldig. Uiteindelijk zijn het twee politiemannen geweest die hem gebracht hadden naar zijn bestemming. Door de vele verhalen die je hoort over de corruptie in het Boliviaanse korps zat hij toch met een ei achterin de patrouille wagen. Maar het waren twee bovenste beste kerels die alles uit de kast hebben gehaald om hem op zijn plaats te brengen.
Het weekend voor Sinterklaas brachten we door in Amboro National Park. Hier verbleven we in lodges aan de rand van de jungle. Er was weinig luxe aanwezig. Er was geen elektriciteit dus moesten we ons behelpen met kaarsen wanneer het donker was. In de wc hadden we een hoop huisdieren aangetroffen. Deze termieten hadden hun nest boven tegen het dak hangen. We (geert en ik) namen ook deel aan een nachtwandeling met de hoop om nog wat extra wildlife te spotten. We keerden terug naar de lodges met een teleurstellend gevoel. We hadden veel gehoord maar geen enkel dier gezien. Tijdens onze laatste sigaret voor het slapengaan brak de hel los. Ik sprong bijna op geerts schoot waardoor hij eens zo hoog sprong omdat er een kleine giftige slang over mijn voeten kroop. Onze gids kwam al snel aangelopen en jaagde de slang na enkele foto’s gemaakt te hebben een gat in. Opeens begon de lokale begeleider op ons te roepen dat er aan de keuken nog iets was. We snelden er zonder nadenken naartoe. Eens aangekomen zagen we een grote luiaard in het gras liggen. Deze was blijkbaar opzoek naar zout in de keuken. Dus ook hier maakten we een paar kiekjes van.
Last but not least: onze boefjes!
Het zijn stuk voor stuk schatten van jongens. Ze zijn wild en zachtaardig tegelijk. Ze houden van stoeien, knikkeren en chichi’s (liefjes). Ze zullen je uitdagen met ondeugende acties maar wanneer ze je perongeluk pijn doen verontschuldigen ze zich maar al te snel. Vooral met Geert konden ze zich uitleven. Ze kregen er niet genoeg van om acrobatische toeren uit te halen met hem Bij mij kwamen ze eerder voor een knuffel. Vrijdag hebben we ze getrakteert op cake en cola en tijdens hun gebed beden ze voor ons, wat ons echt geraakt heeft. Ze waren duideliijk een meerwaarde van deze stage en we zullen met pijn in ons hart afscheid nemen. We zullen ze nooit vergeten!!!
Buenos noches,
Hermano Antonio y Hermana Dilara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
