eerste week achter de rug
Door: team buitenlandse stage
Blijf op de hoogte en volg Evelyn, Nancy, Geert en Dilara
22 November 2014 | Bolivia, El Torno
Buenos diaz a todos!
Hier alles oke. We willen jullie vandaag onze dagindeling uitleggen.
We zijn alle 4 verdeeld over verschillende cabana's.
Cabana B: jongens van 7 tot 11 jaar - Geert en Dilara
Cabana C: meisjes van 11 tot 13 jaar - Nancy
Cabana D: meisjes van 10 tot 12 met een uitzondering van een meisje van 3j - Evelyn
We staan rond een uur of 6 op om op tijd bij het ontbijt aanwezig te zijn samen met de kinderen. Het ontbijt bestaat gewoonlijk uit de zelfgebakken broodjes van de panaderia (bakkerij). Deze staat op het terein zelf en hier werken de kinderen van de organisatie. De panaderia is open op maandag , woensdag en vrijdag. Er worden per dag zo een 1500 broodjes gebakken. Hier moet je je niet al te veel bij voorstellen, ze zijn hard, taai en droog en worden niet alle dagen belegd.
Hierna begeleiden we de eerste groep naar school tegen 8 uur: Unidad Educativa. Zij blijven op school tot 12 uur. Echter niet alle kinderen hebben dit privilege. De kinderen die in de cabana's blijven doen hun taken. De taken bestaan uit kleren wassen met de hand, helpen in de cocina (keuken), werken in de panaderia, huishoudelijke taken die gaan van de afwas tot het poetsen van de (bad)kamers. Het doet iets met je wanneer je langs een kleine nino (jongen) staat en tot de conclusie komt dat hij zijn kleren vlotter en beter wast dan jij.
Om 12 uur pikken we ze terug op van school en wassen de kinderen zich nog eens. Om half 1 wordt er warm gegeten (soep, rijst en vlees). Geert ondervond hier direct zijn eerste shock: een volledige kippenklauw in de soep. Over het algemeen is het redelijk te eten. Het eten wordt bereid in een algemene keuken. Nancy en Evelien hebben gezien dat het vlees op de grond in stukken gesneden werd. Hier mag je niet bij nadenken.
Om 14 uur vertrekt de 2e groep naar school. Ook weer door ons begeleid. Deze groep gaat tot 18 uur naar school.
Hierna beginnen we aan de verpleegtechnische ondersteuning van Alalay. Dit brengt behoorlijk wat werk met zich mee omdat de educadoras de medische know-how niet bezitten. Onze taken houden o.a. in het inventariseren van de EHBO-kast, die vrijwel niks nuttigs bezit. Tevens geven we hen een goed beeld weer van de gevaren op het terrein. Ook gaan we hen proberen bij te staan in het opvolgen van een nino, genaamd Ruben. Hij ligt in het staats- kinderziekenhuis in Santa Cruz. Op 26 oktober is hij uit een mangoboom gevallen tijdens het tikkertje spelen(!) en heeft een verplaatste femurfractuur. Sindsdien ligt hij in tractie. Hij wacht op toestemming van de jeugdrechtbank voor de noodzakelijke operatie. Meneer Vervoort en Geert hebben het ziekenhuis bezocht. Het was er proper maar het leek alsof je 20 jaar terug in de tijd ging. Je kunt je wel voorstellen dat het bij 30 graden erg warm en oncomfortabel is zonder airco.
Hierover houden we jullie op de hoogte.
Nu we het toch hebben gehad over oncomfortabel kunnen we hier nog wat items aan toevoegen die op ons van toepassing zijn.
- Er vallen houtsnippers uit het plafond en we horen er rare geluiden. We denken dat er zich een vleermuis in verscholen heeft. Er is er voordien reeds 1 gevonden.
- Het putje (in de grond) in de keuken loopt regelmatig over en heeft een verschikkelijke rioolgeur. Geert en Dilara hebben deze stank getrotseerd om een lekkere (ja was echt lekker ondanks de stank) maaltijd op tafel te zetten.
- Wanneer we gebruik maken van het toilet mogen we het toilet papier niet doorspoelen maar moeten we dit in een vuilbakje naast het toilet gooien.
- De muggen en andere ongedierte zijn ''agressief'' en we staan vol verschillende kleuren en afmetingen van muggenbulten.
Voor vandaag gaan we het hier bij laten...
Hasta luego
Team buitenlandse stage
Hier alles oke. We willen jullie vandaag onze dagindeling uitleggen.
We zijn alle 4 verdeeld over verschillende cabana's.
Cabana B: jongens van 7 tot 11 jaar - Geert en Dilara
Cabana C: meisjes van 11 tot 13 jaar - Nancy
Cabana D: meisjes van 10 tot 12 met een uitzondering van een meisje van 3j - Evelyn
We staan rond een uur of 6 op om op tijd bij het ontbijt aanwezig te zijn samen met de kinderen. Het ontbijt bestaat gewoonlijk uit de zelfgebakken broodjes van de panaderia (bakkerij). Deze staat op het terein zelf en hier werken de kinderen van de organisatie. De panaderia is open op maandag , woensdag en vrijdag. Er worden per dag zo een 1500 broodjes gebakken. Hier moet je je niet al te veel bij voorstellen, ze zijn hard, taai en droog en worden niet alle dagen belegd.
Hierna begeleiden we de eerste groep naar school tegen 8 uur: Unidad Educativa. Zij blijven op school tot 12 uur. Echter niet alle kinderen hebben dit privilege. De kinderen die in de cabana's blijven doen hun taken. De taken bestaan uit kleren wassen met de hand, helpen in de cocina (keuken), werken in de panaderia, huishoudelijke taken die gaan van de afwas tot het poetsen van de (bad)kamers. Het doet iets met je wanneer je langs een kleine nino (jongen) staat en tot de conclusie komt dat hij zijn kleren vlotter en beter wast dan jij.
Om 12 uur pikken we ze terug op van school en wassen de kinderen zich nog eens. Om half 1 wordt er warm gegeten (soep, rijst en vlees). Geert ondervond hier direct zijn eerste shock: een volledige kippenklauw in de soep. Over het algemeen is het redelijk te eten. Het eten wordt bereid in een algemene keuken. Nancy en Evelien hebben gezien dat het vlees op de grond in stukken gesneden werd. Hier mag je niet bij nadenken.
Om 14 uur vertrekt de 2e groep naar school. Ook weer door ons begeleid. Deze groep gaat tot 18 uur naar school.
Hierna beginnen we aan de verpleegtechnische ondersteuning van Alalay. Dit brengt behoorlijk wat werk met zich mee omdat de educadoras de medische know-how niet bezitten. Onze taken houden o.a. in het inventariseren van de EHBO-kast, die vrijwel niks nuttigs bezit. Tevens geven we hen een goed beeld weer van de gevaren op het terrein. Ook gaan we hen proberen bij te staan in het opvolgen van een nino, genaamd Ruben. Hij ligt in het staats- kinderziekenhuis in Santa Cruz. Op 26 oktober is hij uit een mangoboom gevallen tijdens het tikkertje spelen(!) en heeft een verplaatste femurfractuur. Sindsdien ligt hij in tractie. Hij wacht op toestemming van de jeugdrechtbank voor de noodzakelijke operatie. Meneer Vervoort en Geert hebben het ziekenhuis bezocht. Het was er proper maar het leek alsof je 20 jaar terug in de tijd ging. Je kunt je wel voorstellen dat het bij 30 graden erg warm en oncomfortabel is zonder airco.
Hierover houden we jullie op de hoogte.
Nu we het toch hebben gehad over oncomfortabel kunnen we hier nog wat items aan toevoegen die op ons van toepassing zijn.
- Er vallen houtsnippers uit het plafond en we horen er rare geluiden. We denken dat er zich een vleermuis in verscholen heeft. Er is er voordien reeds 1 gevonden.
- Het putje (in de grond) in de keuken loopt regelmatig over en heeft een verschikkelijke rioolgeur. Geert en Dilara hebben deze stank getrotseerd om een lekkere (ja was echt lekker ondanks de stank) maaltijd op tafel te zetten.
- Wanneer we gebruik maken van het toilet mogen we het toilet papier niet doorspoelen maar moeten we dit in een vuilbakje naast het toilet gooien.
- De muggen en andere ongedierte zijn ''agressief'' en we staan vol verschillende kleuren en afmetingen van muggenbulten.
Voor vandaag gaan we het hier bij laten...
Hasta luego
Team buitenlandse stage
-
22 November 2014 - 09:35
Chantal Vandenberk:
Dag iedereen,
Dankjewel om de reeds doorgestuurde verslagen en foto's --> Knap verwoord!
De manier waarop het geschreven is neemt ons volledig mee in jullie verhaal zodat ook wij ons letterlijk kunnen inleven in de situatie! Inderdaad soms even slikken en gewoon weer doorgaan en bij sommige situaties niet te veel nadenken en "knopjes omdraaien".
Probeer om de minder leuke ervaringen een plaatsje te geven maar geniet vooral van datgene waaraan jullie een steentje kunnen bijdragen!
Doe het nog goed ginds!
Groetjes,
Chantal Vandenberk
-
22 November 2014 - 10:41
Rita Straetemans:
Hola,
het is fijn om jullie verslagen te lezen (een beetje alsof we erbij zijn) en leuk om naar de foto's te kijken. Ik vind het fantastisch wat jullie daar doen!!!!
Geniet van jullie werk, het land, de taal,de mensen....die voldoening maakt de "oncomfortabele" ervaringen misschien minder erg...
Nog veel plezier en ik kijk uit naar het vervolg op jullie blog.
saluditos,
Rita Straetemans
-
22 November 2014 - 16:26
Ingrid Gijsbers:
Hallo,
Fijn om te lezen en om echt mee te kunnen genieten met de foto's. Echt chapeau wat jullie doen (spijtig dat dit in onze opleiding niet bestond).
Het moet toch echt ook voldoening en veel "vitaminen" geven effectief iets te kunnen doen. Dit zal waarschijnlijk niet de machteloosheid bij het leed en onrecht wegnemen. Maar toch een bijdrage, ervaring die jou en je "patiëntjes en andere zorgvragers" altijd zal bijblijven.
Nog heel veel fijne, plezierige momenten!
Groetjes,
Ingrid Gijsbers
-
24 November 2014 - 03:21
Eva Geerts:
Dag Geert, Dilara, Nancy en Evelyn,
via deze weg wil ik jullie even bedanken! Jullie zijn waardevol werk aan het verrichten in Alalay.
De eerste workshop van afgelopen vrijdag viel erg in de smaak bij het personeel en was zeer goed gegeven. Zeker wetende dat jullie de Spaanse taal niet machtig zijn... Chapeau!
Wat betreft de broodjes: ik vind ze best lekker, hihi, ben ze gewoon geworden denk ik. :) En ze worden inderdaad wat harder als ze al een dagje gelegen hebben. Ik geef toe dat ze van een andere categorie zijn dan de verse pistolets op zondagmorgen van de warme bakker in Belgie.
Wat betreft het vlees: ik vermoed dat de kokkin het goed gewassen heeft voordat het de pan inging.
Wat betreft de vleermuis: ik hoop dat we het geld om het gat in het dak te dichten snel gestort zullen krijgen, zodat ze hun nestje niet meer boven jullie hoofd bouwen.
Ik hoop vooral dat jullie eerder de Juan De Dios herinneren die al lachend knikkert met zijn vrienden of samen met de opvoedster een puzzel ineensteekt, dan de Juan De Dios die zijn kleertjes wast, al vermoed ik dat ie dat (soms) ook lachend doet!
We doen wat we kunnen in Alalay. En we zijn heel blij dat jullie voor vier weken ook geven aan ons wat jullie te bieden hebben.
Dankjewel, in naam van de ploeg van Alalay,
Eva
-
24 November 2014 - 16:16
Raymonde:
Leuk om jullie verslagen te lezen. En wat het oncomfortabele betreft: Super! Is de charme van het land :D. Wat zijn we dan verwend in Europa.... Maar zolang de bedden zacht zijn, zou ik graag met jullie willen ruilen.
Veel plezier, geniet er van, want zelfs de oncomfortabele dingen gaan jullie straks missen.
Raymonde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
